خودت به دادم برس که جز تو کسی بر احوال بندگان آگاه نیست
جمعه, ۸ آبان ۱۳۹۴، ۰۶:۱۳ ب.ظ
دارد عطش گناه مرا از رسیدن به کربلای تو سیراب می کند!
پناه بر کسی که خالق همه چیز است و اوست که هستی می بخشد و بازگشت همه به سوی اوست ...
وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیاطِینِ (المؤمنون/97)
و بگو: «پروردگارا! از وسوسه‌های شیاطین به تو پناه می‌برم!»
یک رابطه ی عجیب بین انسان و خداست در این موضوع؛ اگر بخواهی و به سمتش بروی نجاتت می دهد.
نسبت به چند دقیقه قبل احساس بهتری دارم و کمی از فشار وسوسه به قلبم کمتر شد.
حداقل قیافه ی ناموزونش کمتر به خاطرم حمله می کند.
یا أیتها النساء و البنات؛ علیکن بالحجاب!